Korozivne supstancije su supstancije koje razaraju strukturu tkiva. Veliki broj supstancija koje se koriste u domaćinstvu sadrže kiseline i baze, i lako su dostupne deci, pa oštećenja korozivima nisu retka.
Mehanizam toksičnosti
Baze izazivaju kolikvacionu nekrozu i zato prodiru duboko u tkiva, dok kiseline izazivaju koagulacionu nekrozu i slabije prodiru u tkiva.
Toksična doza
Intenzitet oštećenja tkiva zavisi od hemijskog sastava, koncentracije, pH, unete količine koroziva, trajanja kontakta korozivne supstancije i tkiva, postojanja hrane u želucu, spazma ili izostanka spazma pilorusa.
Klinička slika
Ukoliko je došlo do ingestije koroziva javlja se bol u epigastrijumu, povraćanje, pojačana salivacija, otežano gutanje. Pri pregledu se može zapaziti crvenilo kože oko usta i ulceracije, a na bukalnoj sluznici sivo-beličaste promene različite veličine. Akutne komplikacije su hematemeza, opstrukcija gornjih disajnih puteva, perforacija jednjaka i/ili želuca, stanje šoka. U slučaju perforacije može se razviti medijastinitis, peritonitis, sepsa. Većina istraživanja je pokazala da postojanje ili izostanak simptoma i znakova intoksikacije na prijemu nije siguran pokazatelj težine oštećenja gastrointestinalnog trakta. Postojanje i težina promena u jednjaku i želucu mogu se utvrditi endoskopskim pregledom. Danas se smatra da je hitan endoskopski pregled neophodan kod svih pacijenata koji su uneli kiseline ili baze, osim u slučajevima kada klinička slika ukazuje na perforaciju gastrointestinalnog trakta te je neophodna hitna hirurška intervencija. U kontaktu s kožom baze i kiseline uzrokuju hemijske opekotine.
Lečenje
Izazivanje povraćanja, gastrolavaža i irigacija creva su kontraindikovani kod trovanja korozivima, a davanje aktivnog uglja nije efikasno jer se ove supstancije ne adsorbuju na aktivni ugalj. U slučaju da su kiseline ili baze došle u kontakt s kožom, neophodno je dugotrajno pranje kože. Prema najnovijim preporukama davanje kortikosteroida kod trovanih korozivima ne može se preporučiti. Antibiotici se daju jedino u slučaju dokazane infekcije. Potrebno je da se obustavi peroralni unos, sprovede korekcija hidromineralnog dizbalansa, acidoze i da se po potrebi sprovede parenteralna ishrana. Neophodno je da se pacijent pažlivo prati zbog mogućih komplikacija kao što su sepsa, krvarenje, perforacija. Bužiranje ezofagusnih striktura može početi u trećoj nedelji. Kod jačih striktura neophodno je hirurško lečenje. Učestalost karcinoma jednjaka i želuca veća je kod pacijenata koji su imali korozivna oštećenja gastrointestinalnog trakta.